Nowe spodnie, nowe bluzki, nowe kurtki, nowe buty, bo poprzednie niepraktyczne, za małe albo za duże. Na złe zakupy najlepsze są kolejne, a jak to nie pomoże, zawsze można coś zjeść. Najpierw konkret, później deser, a na to znowu konkret, żeby nie mdliło. Następnie jakiś drink na poprawę nastroju i zakąska...
Siadam do komputera i zaczynam przeglądać gitary (bo szukam tej wymarzonej), lustrzanki cyfrowe (bo wcześniej swoją sprzedałam), suplementy diety (bo trzeba sobie stworzyć iluzję troski o własne zdrowie), odzież w góry (bo kiedyś w końcu zacznę w nie jeździć częściej niż dwa razy w roku). Planuję wydawanie pieniędzy, których nie mam. I tak każdego dnia. Codziennie stresuje się tym, kiedy coś kupić, żeby było najlepiej, na jakie raty to rozłożyć, a chyba najmniej ważne staje się to, na co wydaje pieniądze.
Tak było do "wczoraj". Ostatnio pozbywam się sukcesywnie nadmiaru w swoim życiu. Rozdałam część książek, z których nie korzystam, wyrzuciłam, bądź oddałam do PCK rzeczy, w których już nie chodzę, wyrzuciłam dwa wory starych fotografii, pamiątek, korali. Pozbyłam się połowy kosmetyczki i komputerowych śmieci. Przestałam też bezsensownie kupować i odwiedzać sklepy w niedzielę. Kieruje się teraz zasadą - jedną rzecz kupuję, dwie wyrzucam, bądź rozdaję. Dzięki temu od sierpnia z mojej najniższej krajowej udało mi się odłożyć pieniądze, za które będę mogła opłacić ogrzewanie w okresie zimowym.
Najciekawsze jest to, że mój dom cały czas jest pełen przedmiotów i teraz już zupełnie nie dostrzegam, że coś z niego ubyło. To świadczy o dwóch rzeczach. Po pierwsze, że to, czego się pozbyłam wcale nie było mi potrzebne, skoro nie odczuwam braku tego. Po drugie, że jeszcze wiele do oczyszczenia. Najtrudniej będzie oczyścić siebie z ciągłego zastanawiania się nad tym, co nieważne i rozmieniania się na drobne. Równie trudne będzie zrzucenie kilku kilogramów, które są pamiątka po zajadaniu stresu i zaśmiecaniu siebie masą bezwartościowego jedzenia. Już teraz jest mi lżej. A przede wszystkim czuję, że idę w dobrym kierunku. W końcu?
